maandag 3 september 2007

Een Kreet om hulp


ik kan de pijn niet omschrijven,

en ik hoop dat je dat kan begrijpen.

Ik moet erover praten,

zodat het mijn hart kan verlaten.

Het doet mijn hart zoveel zeer,

elke dag een beetje meer.

En elke keer denk ik,

wanneer gaat het nou over?

Is er iemand die me dat kan beloven?

En dan wacht ik tot iemand iets gaat zeggen.

Iemand die het me uit kan leggen.

Wanneer het eindelijk over gaat.

Maar het is net of niemand me verstaat .

Geen opmerkingen: