Het chronisch vermoeidheidsyndroom
Is een vreselijke nachtmerrie
en absoluut geen mooie droom.
Praten, zingen, lachen, lopen
Ja, alles moet ik met pijn en moeheid bekopen.
Heel mijn leven verloopt plots zo moeizaam
En elke inspanning vergt het uiterste van mijn lichaam.
Vele dingen lukken mij niet meer
Of moet ik uitstellen tot een betere keer.
Vroeger ging alles zo vlot en makkelijk
Maar nu ben ik steeds van iemand afhankelijk.
Vriendschap en begrip werden voor mij gauw verleden tijd.
Er is praktisch niemand die me nog begrijpt.
Ik alleen voel die verschrikkelijke pijn
Bovendien kan het kleinste me al te veel zijn!
Het is vermoeidheid die mijn leven beheerst
En het valt mij aan zoals een wild beest.
Ik wist van bij de aanvang
Dat het ging duren, ja heel lang.
Maar ik wist het zeker
Ik word ooit weer beter.
Hoe lang, moeilijk en hard ook de strijd
Ik heb me voorgenomen te blijven vechten heel die tijd.
Doch is het vaak heel zwaar om dragen
Vooral omdat ik zit met zoveel onbeantwoorde vragen.
Ik heb al zoveel geprobeerd
Maar het is alsof al mijn inspanningen
door mijn eigen lichaam worden genegeerd.
Hoe lang gaat dit allemaal nog duren?
Moet ik nog veel slikken en kuren?
Die CVS maakt mij vaak heel boos
En af en toe zelfs radeloos!
De diagnose werd gesteld na meer dan een jaar
Maar mijn genezing blijft voorlopig nog steeds onvoorspelbaar.
Waar moet ik mijn moed nog blijven halen?
Ik kan het nergens kopen door ervoor te betalen!
Ik zou mij zo graag eens NIET slap en moe willen voelen
Snap je wat ik wil bedoelen??
Een uur zonder pijn
Oh,
het zou zo fijn zijn als.......
