Het chronisch vermoeidheidsyndroom
Is een vreselijke nachtmerrie
en absoluut geen mooie droom.
Praten, zingen, lachen, lopen
Ja, alles moet ik met pijn en moeheid bekopen.
Heel mijn leven verloopt plots zo moeizaam
En elke inspanning vergt het uiterste van mijn lichaam.
Vele dingen lukken mij niet meer
Of moet ik uitstellen tot een betere keer.
Vroeger ging alles zo vlot en makkelijk
Maar nu ben ik steeds van iemand afhankelijk.
Vriendschap en begrip werden voor mij gauw verleden tijd.
Er is praktisch niemand die me nog begrijpt.
Ik alleen voel die verschrikkelijke pijn
Bovendien kan het kleinste me al te veel zijn!
Het is vermoeidheid die mijn leven beheerst
En het valt mij aan zoals een wild beest.
Ik wist van bij de aanvang
Dat het ging duren, ja heel lang.
Maar ik wist het zeker
Ik word ooit weer beter.
Hoe lang, moeilijk en hard ook de strijd
Ik heb me voorgenomen te blijven vechten heel die tijd.
Doch is het vaak heel zwaar om dragen
Vooral omdat ik zit met zoveel onbeantwoorde vragen.
Ik heb al zoveel geprobeerd
Maar het is alsof al mijn inspanningen
door mijn eigen lichaam worden genegeerd.
Hoe lang gaat dit allemaal nog duren?
Moet ik nog veel slikken en kuren?
Die CVS maakt mij vaak heel boos
En af en toe zelfs radeloos!
De diagnose werd gesteld na meer dan een jaar
Maar mijn genezing blijft voorlopig nog steeds onvoorspelbaar.
Waar moet ik mijn moed nog blijven halen?
Ik kan het nergens kopen door ervoor te betalen!
Ik zou mij zo graag eens NIET slap en moe willen voelen
Snap je wat ik wil bedoelen??
Een uur zonder pijn
Oh,
het zou zo fijn zijn als.......
1 opmerking:
Ondertussen nog een beetje verder gesnuffeld, mijn haren komen recht als ik lees "1 jaar CVS" eigenlijk had ik min of meer al zo'n vermoeden dat je dezelfde ziekte als ik zou hebben, maar misschien denk ik dat gewoon te vaak maar ik heb ook vaak gelijk !!
Ligt het nu aan mij dat ik extra alert ben, of is het gewoon zo dat het aantal mensen met deze verschrikkelijke ziekte steeds maar groter en groter word ?!
Lieve Chanti, lieve lotgenote ik heb "officieel" bijna 2 jaar CVS & fibromyalgie, ik heb ook psychische problemen en volgens mij is het door alle stress, verdriet, miserie, ongeluk dat ik die psychische ziekte heb gekregen en daaruit verder vloeiend de CVS & fibromyalgie....
Ik wil er me eigenlijk niet te veel vragen meer rond stellen over het hoe, wat, waarom, vanwaar ed....een echt oprecht antwoord zal ik er misschien toch nooit op krijgen, al bevestigd mijn behandelende art en die daarvoor mijn visie op de ziekte !!
Ik geloof er n dat er verschillende reden kunnen zijn, verschillende oorzaken, stadium's van CVS & fibromyalgie, want ik ken mensen die dezelfde ziekte als ik heb en nog vrij veel doen, ik daar en tegen leef meestal in mijn bed, als ik een halve dag heb kunnen functioneren ben ik happy en zeg ik:" héhé vandaag had ik een goede dag"
Ik zou het echt fijn vinden om eens te horen hoe het ondertussen met je gaat Chanti, laat je eens iets horen ?!
Moed, sterkte, het allerbeste ze zijn zo cliché ik weet het maar wat moet je zeggen tegen iemand die deze ziekte heeft, ik weet het zelf niet meer !!
Warme knuffffff x
Een reactie posten